Το Καμπανιάλ ( cambanyal), είναι μια παραδοσιακή γειτονιά, ‘η
γειτονιά των ψαράδων’, στην παραλία της Βαλένθια, που απειλείται από
το gentrification, κάτι που συμβαίνει σήμερα σε αρκετές γειτονιές των
μεγάλων πόλεων. Το 2010, η δεξιά διακυβέρνηση της Rita Barbera (partido
popular), σχεδίαζε την κατεδάφιση 1651 σπιτιών, με σκοπό την προέκταση
της λεωφόρου Βlasco Ibanez, η οποία θα συνέδεε το κέντρο της Βαλένθια με
την παραλία, για την αύξηση του τουρισμού στην περιοχή. Παρόλο που
αυτό ήταν παράνομο, καθώς το καμπανιάλ θεωρείται προστατευόμενη περιοχή,
πολλά σπίτια κατεδαφίστηκαν και κλειδώθηκαν, ενώ ταυτόχρονα πολλές
οικογένειες έμειναν στο δρόμο. Με αυτόν τον τρόπο τελείωσε η πρώτη
περίοδος του gentrification. Το 2015, με την άνοδο της αριστερής
διακυβέρνησης στη Βαλένθια, (compromis, με τον Joan Ribo), σταμάτησαν τα
σχέδια για τη δημιουργία της λεωφόρου και για την κατεδάφιση των
κτιρίων. Ωστόσο, η αριστερή κυβέρνηση, εκμεταλλεύτηκε τους προηγούμενους
αγώνες των κατοίκων για μια ζωντανή γειτονιά, με στόχο αυτή την στιγμή,
την προώθηση του τουρισμού και της δημιουργίας μια ‘γειτονιάς μουσείο’.
Έτσι, το gentrification, έχει προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, ώστε η
γειτονιά να γίνει το νέο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης και να έρθει το
εξωτερικό κεφάλαιο πιο γρήγορα. Για την αναβάθμιση της περιοχής, η
‘αριστερή κυβέρνηση’ έχει ως στόχο να διώξει τους κατοίκους που νιώθουν
το καμπανιάλ σπίτι τους( οι περισσότεροι από αυτούς είναι τσιγγάνοι,
ρουμάνοι και αναρχικοί) , για να έρθουν ‘χίπστερς’, πανεπιστημιακοί και
τουρίστες. Για αυτούς τους λόγους έχουν ξεκινήσει τις καταγγελίες για
τα κατειλημμένα σπίτια, τα πρόστιμα για τους μετανάστες που πουλάνε
σίδερα, το παράνομο κόψιμο του ρεύματος και του νερού στα σπίτια, το
χτίσιμο νέων ξενοδοχείων και μαγαζιών, την πώληση ακινήτων σε πλούσιους
Ευρωπαίους, τις εξώσεις, τις αυξήσεις των ενοικίων και την συνεχή
παρουσία αστυνομικών , που παρενοχλούν καθημερινά τους κατοίκους.
Παρακάτω είναι το κάλεσμα μας, για μια γειτονιά βιώσιμη και ζωντανή, για όλους και για όλες!
ΕΝΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑΛ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ 26 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΛΕΙΜΕΝΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΚΑΜΠΑΝΙΑΛ.
Απέναντι στα τελευταία γεγονότα και τις δημόσιες δηλώσεις του
Δημαρχείου της Βαλένθια για τη σύγκρουση στη γειτονιά, η συνέλευση του
Espai Venial del Cambanyal, τα άτομα και οι κολλεκτίβες που υπογράφουν,
απαιτούμε την απόσυρση των 26 καταγγελιών, για τον σφετερισμό , ενάντια
των κατειλημμένων σπιτιών του Καμπανιάλ, για τους παρακάτω λόγους:
1. Οι καταγγελίες και οι μελλοντικές εξώσεις που το δημαρχείο της
Βαλένθια απαιτεί, δε πρόκειται να πραγματοποιηθούν, επειδή δεν έχουν
κάποιο σχέδιο για την χρήση αυτών των σπιτιών, ούτε ως προς την
ανακαίνιση ούτε ως προς την επαναστέγαση των σπιτιών. Τα σπίτια θα
μείνουν κλειδωμένα και άδεια. Το δημαρχείο της Βαλένθια, προτιμά να
υπάρχουν 26 άδεια και κλειδωμένα σπίτια, από το να είναι και να
φαίνονται κατειλημμένα. Αυτή η πράξη τους, δείχνει για άλλη μια φορά ότι
δεν σέβονται την πρόσβαση του κόσμου στα σπίτια τους και ότι θέλουν να
διώξουν τους κατοίκους του Καμπανιάλ, που είναι ένα πρόβλημα για την
πώληση των σπιτιών της γειτονιάς.
2. Το δημαρχείο της Βαλένθια, έχει
στην κατοχή του 250 άδεια κτίρια στο Καμπανιάλ (ενώ το σύνολο των
κτιρίων που είναι δημόσια περιουσία είναι 368). Ενώ έχει την ευκαιρία να
δράσει άμεσα και να τα χρησιμοποιήσει, η προτεραιότητα του είναι η
έξωση των 26 σπιτιών, τα οποία ήδη χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους
σαν σπίτια ( σπίτια, που η αξία τους μετριέται στη χρήση τους και όχι
στην πώληση τους.). Αν η ιδέα είναι η αποκατάσταση της γειτονιάς, για
ποιο λόγο δεν ξεκινούν με την χρήση των ήδη υπαρχόντων άδειων σπιτιών?
Γιατί η προτεραιότητα του δημαρχείου, δεν είναι η αποκατάσταση της
γειτονιάς, αλλά το να διώξουν τους κατοίκους, που είναι μια ταλαιπωρία
για τις συμφωνίες, που κάνουν ως προς την πώληση των κτιρίων. Είναι
σημαντικό να γνωρίζουμε ότι αυτές οι 26 καταγγελίες, θα είναι μόνο το
πρώτο βήμα, για την παντελή έξωση όλων των ατόμων που ζουν σε καταλήψεις
ή δεν χωράνε στο ειδυλλιακό σχέδιο, που έχουν σκεφτεί οι ιδεολόγοι των
κρατικών οργάνων.
3. Τα κρατικά όργανα έχουν αρχίσει να χωρίζουν
τους κατοίκους της γειτονιάς, που δέχονται τον gentrification,(ξέρουν
ότι μαζί είμαστε πιο δυνατοί) με κακολογίες και ψέματα στα ΜΜΕ. Κάνουν
δημόσια, σαφή διαχωρισμό μεταξύ των άπορων οικογενειών (οικογένειες που
μένουν στα σπίτια που δεν τους ανήκουν, αλλά δικαιολογούνται γιατί είναι
επίσημα φτωχοί..) και των αντισυστημικών-αντιεξουσιαστών που
καταλαμβάνουν χώρους, ενώ δεν γνωρίζουν ότι οι καταλήψεις σπιτιών είναι
κομμάτι του πρεκαριάτου, που όλο και μεγαλώνει. Ο κόσμος καταλαμβάνει
σπίτια επειδή αρνείται να αφιερώσει όλη του τη ζωή, στην εκμετάλλευση,
κάνοντας δουλειές του πρεκαριάτου, ενώ σε όλες τις πόλεις υπάρχουν άδεια
σπίτια, που είναι αποτέλεσμα φυσικά της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας
των επιχειρηματιών και των πολιτικών.
4. Αυτό το παραμύθι του
δημαρχείου (με υπεύθυνους τους Sandra Gomez και Vicent Gallart)
χρειάζεται ένα νέο αποδιοπομπαίο τράγο για να νομιμοποιήσουν τις
κατασταλτικές πολιτικές τους, θέτοντας τα άτομα που κάνουν καταλήψεις,
ως τους νέους παράγοντες υποβάθμισης της γειτονιάς. Αν όλες οι
καταλήψεις σταματήσουν να υπάρχουν, θα αναβαθμιστεί η περιοχή? Είναι
τόσο ζωτικής σημασίας οι εξώσεις, για την αποκατάσταση της γειτονιάς?
Πώς ακριβώς φαντάζεται το δημαρχείο την αποκατάσταση της γειτονιάς? Όλα
δείχνουν ότι αυτοί που κερδίζουν από τις εξώσεις, δεν είναι οι κάτοικοι
του Καμπανιάλ που πραγματικά το έχουν ανάγκη, αλλά εκείνοι που μπορούν
να στοιχηματίζουν με χρήματα και εξουσία, ότι το καμπανιάλ είναι η
ιδανική τοποθεσία για τουρισμό και όχι για κατοικία.
5. Οι κάτοικοι
που ζουν σε κατειλημμένα σπίτια, έχουν γίνει σημαντικό κομμάτι του
γειτονικού αγώνα ενάντια στην προέκταση της λεωφόρου Blasco Ibanez, και
μερικές φορές, έχουν αποκαταστήσει σπίτια, που ήταν έτοιμα να
γκρεμιστούν. Επομένως, ένα κομμάτι της πολιτικής στρατηγικής των
κατοίκων, είναι να ξαναμείνουν στα άδεια σπίτια, όταν η έξωση των
κατοίκων είναι ένα γεγονός. Έτσι, το να μείνουμε σε αυτά τα σπίτια,
σημαίνει ότι ζωντανεύουμε τη γειτονιά, όντας αντίθετοι στην ύπαρξη
άδειων και κλειδωμένων σπιτιών.
6. Συγχρόνως, ενώ το δημαρχείο θέλει
να κάνει έξωση σε 26 κατειλημμένα σπίτια, χωρίς να υπάρχει κάποιο
εναλλακτικό σχέδιο για την χρήση των κτιρίων, στο Καμπανιάλ, αυξάνονται
και πολλαπλασιάζονται οι αγοραστές ακινήτων, που έρχονται για να κάνουν
εμπόριο, σε εκείνα τα σπίτια, που οι κάτοικοι χρειάζονται για να ζήσουν.
Για ποιο λόγο δεν θέλουν να ενσωματώσουν τους τωρινούς κατοίκους στη
γειτονιά, αντί να λένε ότι εκείνοι γίνονται γκέτο? (μετανάστες,
‘αντιεξουσιαστές’ και άπορες οικογένειες). Δεν είναι εκείνοι (η αριστερή
διακυβέρνηση της Βαλένθια) που μιλάνε για κοινωνική ρήξη? Με τα τόσα
πολλά δημόσια κτίρια, που υπάρχουν στο Καμπανιάλ (περιέργως), το
δημαρχείο δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να τα χρησιμοποιήσει για
κάποιο κοινωνικό σκοπό. Παρόλο που είναι μια κυβέρνηση ‘της ανατροπής’,
δεν έχει προωθήσει κανένα εναλλακτικό τρόπο για την ζωή των κατοίκων
στη γειτονιά, αποφεύγοντας πρωτοβουλίες που είναι άβολες, για την
καπιταλιστική αγορά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, απαιτούμε την
απόσυρση όλων των καταγγελιών για τις καταλήψεις, από την πλευρά του
Δημαρχείου της Βαλένθια, εφόσον κατανοούμε ότι η αποκατάσταση της
γειτονιάς μπορεί να γίνει με εναλλακτικούς τρόπους, όπως είναι οι
οικοδομικοί συνεταιρισμοί και η παραχώρηση χρήσης των κτιρίων σε
ανθρώπους που μένουν πολλά χρόνια στο Καμπανιάλ, και ουσιαστικά, με το
να προωθήσουμε όλα τα εργαλεία για την αυτοοργάνωση των γειτόνων. Για να
είναι προτεραιότητα οι άνθρωποι και όχι η αγορά.
Για να
υπογράψετε, οι ομάδες και οι καταλήψεις και να στηρίξετε τον αγώνα μας,
στείλτε μας e-mail στο espaiveinalcabanyal@riseup.net .
Και στο facebook https://www.facebook.com/EspaiCabanyal/?fref=ts
Και στο twiter https://twitter.com/espaicabanyal
ΚΑΜΠΑΝΙΑΛ: Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΤΗ ΒΑΛΕΝΘΙΑ, ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ!
